Επεμβάσεις

Αμυγδαλεκτομή είναι η χειρουργική επέμβαση με την οποία αφαιρούνται οι παρίσθμιες αμυγδαλές. Η επέμβαση γίνεται πάντα με γενική αναισθησία και διαρκεί περίπου μία ώρα.

Η επέμβαση της αμυγδαλεκτομής αποτελεί μία από τις πλέον κοινές χειρουργικές επεμβάσεις τόσο στον παιδιατρικό όσο και στον ενήλικο πληθυσμό, κάτι που την εντάσσει στις χειρουργικές επεμβάσεις «ρουτίνας». Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η χειρουργική επέμβαση της αμυγδαλεκτομής αποτελούσε τη λύση συχνών λοιμώξεων των παρίσθμιων αμυγδαλών (αμυγδαλίτιδες).

Στη σύγχρονη εποχή, τα κριτήρια προκειμένου να διενεργηθεί μία αμυγδαλεκτομή δεν αφορούν αποκλειστικά στις λοιμώξεις αλλά και στην οριστική αντιμετώπιση των διαταραχών της αναπνοής κατά τον ύπνο (σύνδρομο της υπνικής άπνοιας). Επιπλέον, η αμυγδαλεκτομή κρίνεται απαραίτητη σε υποψία κακοήθειας, ενώ αποτελεί σχετική ένδειξη σε παιδιά με σύνδρομο PFAPA.

Το σύνδρομο PFAPA (περιοδικός πυρετός, αφθώδης στοματίτιδα, φαρυγγίτιδα και τραχηλική λεμφαδενίτιδα), παρατηρήθηκε πρόσφατα και σε ενήλικες.

• Υποτροπιάζουσες αμυγδαλίτιδες, χρόνια αμυγδαλίτιδα, ιστορικό περιαμυγδαλικού αποστήματος (στην τελευταία περίπτωση η αντιμετώπιση είναι απαραίτητο να είναι άμεση έστω και ένα επεισόδιο αποστήματος αποτελεί απόλυτη ένδειξη αμυγδαλεκτομής).

• Χαλίτωση (κακοσμία στόματος που οφείλεται σε υπολείμματα τροφών τα οποία «κρύβονται» στις αμυγδαλικές κρύπτες και φέρνουν τον ασθενή σε αμηχανία όταν βρίσκεται σε στενή επαφή με ένα δεύτερο πρόσωπο).

• Υποψία κακοήθειας. Διάγνωση και αντιμετώπιση.

• Υπερτροφία των παρίσθμιων αμυγδαλών σε βαθμό που αυτή να σχετίζεται με επεισόδια υπνικής άπνοιας – αποφρακτικού τύπου.

• Σύνδρομο PFAPA. Αν και ο ρόλος της αμυγδαλεκτομής στην αντιμετώπιση του συνδρόμου δεν έχει αποδεδειγμένα απόλυτη ένδειξη και συχνά αμφισβητείται, πληθώρα μελετών έχουν δείξει πως η μεγάλη πλειοψηφία των περιστατικών με σύνδρομο PFAPA που υπεβλήθησαν σε αμυγδαλεκτομή είχαν από μεγάλη βελτίωση έως πλήρη απαλλαγή από τα συμπτώματα του συνδρόμου.

Η μόνη ουσιαστικά επικίνδυνη επιπλοκή της αμυγδαλεκτομής είναι η αιμορραγία μετά την επέμβαση. Αυτή συνήθως συμβαίνει τις πρώτες ώρες μετά την εγχείρηση, αλλά δεν αποκλείεται να παρουσιασθεί μέχρι και 8-10 ημέρες μετά την επέμβαση.

Εκτός από την αιμορραγία, μικρότερης σημασίας επιπλοκές θεωρούνται ο μετεγχειρητικός πόνος (συνήθως ελέγχεται με παυσίπονα), η άρνηση λήψης τροφής και ο εμετός.

Τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν γρήγορα, χρειάζονται όμως προσοχή και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά όπου η μη λήψη υγρών σε συνδυασμό με τους εμέτους μπορεί να οδηγήσει εύκολα σε αφυδάτωση.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, συνεπώς ο ασθενής δεν αισθάνεται καθόλου πόνο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής διαδικασίας.

Μετά την επέμβαση αναμένεται πόνος στο λαιμό για 7 μέρες περίπου, ο οποίος μπορεί να αντανακλά και στα αυτιά. Είναι πολύ σηµαντική η συστηµατική χρήση παυσίπονων για αυτό το χρονικό διάστηµα. Αποφύγετε την χρήση ασπιρίνης γιατί µπορεί να προκαλέσει αιµορραγία.

• Ο χρόνος αποθεραπείας μετά το χειρουργείο αμυγδαλεκτομής είναι κατά μέσο όρο 7-10 ημέρες. Οι ενήλικες έχουν πιο δύσκολη ανάρρωση από τα παιδιά.

• Για τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες, θα πρέπει να αποφύγετε τρόφιμα, τα οποία είναι σκληρά στη μάσηση και δύσκολα στην κατάποση. Προτιμήστε μαλακές τροφές, οι οποίες δε θα μπορούσαν να τραυματίσουν τη χειρουργημένη περιοχή. Αποφύγετε επίσης όξινες ή πικάντικες τροφές, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο.

• Αποφύγετε επίσης τις ζεστές τροφές και ροφήματα. Αντιθέτως, οι τροφές τις πρώτες ημέρες πρέπει να είναι κρύες (π.χ παγωτό).

• Καταναλώνετε άφθονα υγρά μετά την επέμβασή, ώστε να αποφύγετε τον κίνδυνο αφυδάτωσης.

• Ξεκουραστείτε. Η αποχή από έντονες δραστηριότητες και η ανάπαυση είναι σημαντική για τις πρώτες ημέρες μετά την επέμβαση.

Η Ενδοσκοπική Χειρουργική Παραρρινίων είναι η σύγχρονη προσέγγιση για την αντιμετώπιση της χρόνιας ρινοκολπίτιδας και των ρινικών πολυπόδων. Χρησιμοποιείται επίσης στην αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας Ρινορραγίας, στην αφαίρεση καλόηθων και κακόηθων όγκων και στη διάνοιξη του ρινοδακρυικού πόρου.

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό του ασθενή καθώς και στην ενδοσκόπηση της μύτης στο ιατρείο. Πριν την επέμβαση είναι απαραίτητη για διαγνωστικούς και χειρουργικούς λόγους η απεικόνιση του σπλαχνικού κρανίου με αξονική τομογραφία ή –μερικές φορές-και με μαγνητική τομογραφία.

Η λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική (FESS), αποκαθιστά τον εξαερισμό των παραρρινίων κόλπων, απομακρύνει τις εκκρίσεις μέσω των φυσιολογικών οδών, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ανέπαφο τον υγιή βλεννογόνο.

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία . Με τη χρήση ενδοσκοπίων διανοίγονται τα στόμια των ιγμορείων και ανάλογα με την έκταση της νόσου, αφαιρούνται οι ηθμοειδείς κυψέλες, και διανοίγονται τα στόμια του σφηνοειδούς και των μετωπιαίων κόλπων. Επίσης χρησιμοποιούνται ειδικά εργαλεία (shavers), που επιτρέπουν την αφαίρεση της παθολογίας με την ελάχιστη βλάβη στους υγιείς ιστούς.

Δεν χρησιμοποιούμε γάζες στη μύτη (πωματισμός) και ο ασθενής πηγαίνει στο σπίτι του την επόμενη μέρα. Δεν υπάρχει μετεγχειρητικός πόνος. Δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια (πρήξιμο / μελανιές) καθώς όλη η επέμβαση γίνεται ενδοσκοπικά. Ωστόσο, είναι φυσιολογικό ο ασθενής να νιώθει τη μύτη του κλειστή αμέσως μετά την επέμβαση και για μερικές μέρες, μέχρις ότου αποσυμφορηθεί από την βλέννα και το οίδημα που προκαλείται.

Μετεγχειρητικά: Οι συχνές πλύσεις είναι απαραίτητες γιατί βοηθούν στην επούλωση, προλαμβάνουν μολύνσεις και συντελούν στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας της μύτης.

Οι ρινικές κόγχες είναι προσεκβολές του πλάγιου ρινικού τοιχώματος, που αποτελούνται από οστό και καλύπτονται με ρινικό βλεννογόνο.

Υπάρχουν συνολοκά 3 ζεύγη ρινικών κογχών: οι άνω ρινικές κόγχες που βρίσκονται στην οροφή της ρινικής κοιλότητας , οι μέσες ρινικές κόγχες , που βρίσκονται κοντά στη είσοδο του ιγμορείου και οι κάτω ρινικές κόγχες στο έδαφος της ρινικής θαλάμης.

Ο ρόλος τους είναι να ρυθμίζουν την υγρασία και τη θερμοκρασία του εισπνεόμενου αέρα συμβάλλοντας έτσι στη φυσιολογική αναπνοή. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως το μέγεθός τους αυξάνεται υπερβολικά, γεγονός που δυσκολεύει σημαντικά τη ροή αέρα δια μέσου της μύτης. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται υπερτροφία κάτω ρινικών κογχών και συνήθως οφείλεται σε ιστορικό χρόνιας ρινίτιδας.

Όταν υπάρχει σημαντική υπερτροφία των ρινικών κογχών, συνιστάται χειρουργική μείωση του όγκου τους. Αυτή μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, όπως με ραδιοσυχνότητες, Laser, και με υποβλεννογόνια κογχοπλαστική.

Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με την υποβλεννογόνια κογχοπλαστική. Με τη μέθοδο αυτή αφαιρούμε τμήμα του βλεννογόνου των ρινικών κογχών καθώς και το οστό που βρίσκεται κάτω από αυτόν. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, δεν απαιτείται η χρήση γαζών (πωματισμός), και έχει άμεσο και μόνιμο αποτέλεσμα.

Η μικρολαρυγγοσκόπηση είναι μια χειρουργική τεχνική, κατά την οποία, με τη χρήση λαρυγγοσκοπίων και του χειρουργικού μικροσκοπίου, πραγματοποιούνται επεμβάσεις στο λάρυγγα και τις φωνητικές χορδές.

Η τεχνική εφαρμόζεται για την αφαίρεση πολυπόδων στο λάρυγγα, τη διόρθωση του οιδήματος Reinke, τη λήψη βιοψίας από ύποπτες βλάβες στο λάρυγγα, αλλά και για την αφαίρεση μεγαλύτερου τμήματος του λάρυγγα σε περίπτωση καρκίνου. Εισάγεται διαστοματικά ένα άκαμπτο λαρυγγοσκόπιο, στο οποίο προσαρμόζεται το χειρουργικό μικροσκόπιο.

Η μικρολαρυγγοσκόπηση γίνεται υπό γενική αναισθησία, διαρκεί λίγα λεπτά της ώρας, και είναι απολύτως ασφαλής.

Λίγες ώρες μετά την μικρολαρυγγοσκόπηση, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του με τις κατάλληλες οδηγίες από τον ιατρό του. Ανάλογα με την έκταση της βλάβης , συνιστάται ‘ξεκούραση’ της φωνής. Αυτή συνήθως είναι πλήρης αφωνία (δε μιλά καθόλου ο ασθενής και επικοινωνεί με το περιβάλλον του με σημειώματα) για 2- 3 ημέρες.

Για τις επόμενες 7- 10 ημέρες, ο αθενής αρχίζει να μιλά σταδιακά και με τρόπο που να μην κουράζει τις φωνητικές χορδές- που σημαίνει ότι αποφεύγει τόσο να φωνάζει όσο και να ψιθυρίζει.

Το διάφραγμα της μύτης αποτελείται από χόνδρο και οστό και χωρίζει τη ρινική κοιλότητα σε δύο μέρη. Ένα φυσιολογικό ρινικό διάφραγμα, πρέπει να είναι κατά το δυνατόν ίσιο (ευθύ). Έχει καθοριστική σημασία να είναι το διάφραγμα ευθύ για την ορθή – ανεμπόδιστη αναπνοή.

Όταν το διάφραγμα δεν είναι ευθύ, λόγω τραυματισμού ή ανώμαλης ανάπτυξης, ο ασθενής δυσκολεύεται να αναπνεύσει απο τη μύτη. Ο λανθασμένος τρόπος αναπνοής, έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά συμπτωμάτων που επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής, όπως κεφαλαλγίες, βήχας, ροχαλητό, προβλήματα στα αυτιά, αλλά και υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Η επέμβαση ευθειασμού του ρινικού διαφράγματος έχει στόχο τη διευκόλυνση της ρινικής αναπνοής.

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και διαρκεί περίπου 45 λεπτά . Η τομή γίνεται στο εσωτερικό της μύτης. Αφαιρείται το σκολιωτικό τμήμα του διαφράγματος και στη συνέχεια μετακινείται στο μέσο της μύτης όπου και στερεώνεται με τη βοήθεια απορροφητικών ραμμάτων. Ετσι δεν απαιτείται η χρήση γαζών (πωματισμός), η οποία είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για τον ασθενή. Η επέμβαση δεν αλλάζει την εξωτερική εμφάνιση της μύτης. Δεν υπάρχουν ουλές ή μελανιάσματα εξωτερικά. Δεν υπάρχει μετεγχειρητικός πόνος και ο ασθενής την επόμενη ημέρα πηγαίνει στο σπίτι του. Η μύτη είναι ελαφρώς βουλωμένη για λίγες μέρες μετά την επέμβαση.

Η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε άτομα άνω των 17 ετών (ανάλογα με το φύλο και το ρυθμό ανάπτυξης του κάθε εφήβου).

Κάποιες φορές, η δυσχέρεια της αναπνοής από τη μύτη δεν οφείλεται μόνο στο στραβό ρινικό διάφραγμα. Έτσι μπορεί να συνυπάρχουν:

• Υπερτροφία των ρινικών κογχών

• Ρινικοί πολύποδες

• Μορφώματα ή όγκοι της μύτης,

Σε αυτή την περίπτωση η επέμβαση ευθειασμού του ρινικού διαφράγματος μπορεί να συνδυαστεί με:

• Κογχοπλαστική

• Ενδοσκοπική χειρουργική ρινός-παραρρινίων

• Ρινοπλαστική, όταν συνυπάρχουν αισθητικά προβλήματα στη μύτη

Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας του ενδοκρινικού μας συστήματος, ο οποίος έχει σχήμα πεταλούδας και βρίσκεται στον τράχηλο, στο μπροστινό μέρος της βάσης του λαιμού, κάτω από τον λάρυγγα. Ο θυρεοειδής αποτελείται από δύο λοβούς, τον αριστερό και τον δεξιό, που συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Σαν αδένας του ενδοκρινικού συστήματος, ο ρόλος του θυρεοειδούς είναι η παραγωγή και η έκκριση στο αίμα διαφόρων ορμονών, χημικών δηλαδή ουσιών με ειδική ρυθμιστική δράση στην λειτουργία διαφόρων κυττάρων ή οργάνων του σώματος. Ο θυρεοειδής αδένας παράγει και εκκρίνει τρείς βασικές ορμόνες:

• την θυροξίνη (γνωστή και ως T4)

• την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3)

• και την καλσιτονίνη

Οι δύο πρώτες ορμόνες, η T3 και η T4, παίζουν βασικό ρόλο στην γενική ρύθμιση του μεταβολισμού των ιστών, στην διαχείριση της ενέργειας και της θερμοκρασίας των κυττάρων και γενικότερα στην ομαλή λειτουργία όλων των οργάνων.

Για την σύνθεση των ορμονών T3 και T4 απαραίτητο στοιχείο είναι το ιώδιο ενώ η έκκρισή τους από τον θυρεοειδή ρυθμίζεται από την θυροειδοτρόπο ορμόνη ή TSH, η οποία παράγεται στην υπόφυση, έναν άλλο αδένα στην βάση του εγκεφάλου.

Η καλσιτονίνη, με την σειρά της, είναι μία από τις ρυθμιστικές ορμόνες του μεταβολισμού του ασβεστίου του οργανισμού μας.

Οι διάφορες παθολογικές καταστάσεις, που αφορούν είτε στην λειτουργία είτε στην δομή του θυρεοειδούς αδένα, απαιτούν διαγνωστικό έλεγχο και αντίστοιχη θεραπευτική προσέγγιση από ειδικό ιατρό - ενδοκρινολόγο. Πολλές από τις παθήσεις αυτές δεν δύναται να αντιμετωπιστούν συντηρητικά (π.χ. με φαρμακευτική αγωγή), με αποτέλεσμα να καθιστούν συχνά απαραίτητη την χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.

Οι ενδείξεις της χειρουργικής αφαίρεσης του θυρεοειδούς βασίζονται σε διεθνώς θεσπισμένες κατευθυντήριες οδηγίες και εξατομικεύονται για κάθε ασθενή χωριστά, μετά τον απαραίτητο διαγνωστικό έλεγχο. Συχνές ενδείξεις θυρεοειδεκτομής είναι:

• Καρκίνος θυρεοειδούς

• Πολυοζώδης βρογχοκήλη

• Διάχυτη τοξική βρογχοκήλη

• Μονήρης όζος θυρεοειδούς (όπου υπάρχει ένδειξη).

• Πλήρες ιστορικό και κλινική εξέταση.

• Έλεγχος θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, καθώς και αντισωμάτων όπου ενδείκνυται.

• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς αδένα.

• Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς αδένα όπου ενδείκνυται.

• Βιοψία του αδένα (FNA) όπου ενδείκνυται.

Η επέμβαση εκλογής που πραγματοποιείται σε όλα τα σύγχρονα εξειδικευμένα κέντρα ενδοκρινών αδένων ανά τον κόσμο για την αντιμετώπιση όλων των χειρουργικών παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα, είναι η ολική θυρεοειδεκτομή.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, διαμέσου μίας μικρής εγκάρσιας τομής 2 - 4 εκατοστών στο κατώτερο τμήμα της πρόσθιας επιφάνειας του τραχήλου, κατά μήκος μίας φυσικής δερματικής πτυχής.

Στην πολύ λεπτή αυτή χειρουργική επέμβαση ο χειρουργός οφείλει να διατηρήσει και να προστατεύσει τους παραθυρεοειδείς αδένες (στο 85% του πληθυσμού είναι 4, στο 10-12% είναι 5 ή παραπάνω και στο 3-5% λιγότεροι από 4), τα άνω λαρυγγικά νεύρα και τα παλίνδρομα (κάτω) λαρυγγικά νεύρα (τα νεύρα που κινούν τις φωνητικές χορδές).

Η μετεγχειρητική πορεία είναι εντυπωσιακή. Ο/Η ασθενής σηκώνεται μέσα σε ελάχιστες ώρες από την αφύπνισή του μετά το πέρας της επέμβασης, σιτίζεται άμεσα χωρίς περιορισμούς, δε λαμβάνει ενδοφλέβια υγρά ή φάρμακα, δεν πονάει και παίρνει εξιτήριο από την κλινική σε λιγότερο από 24 ώρες από την εισαγωγή του.

Το μετεγχειρητικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο.

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής πρέπει να λαμβάνει αγωγή υποκατάστασης με θυροξίνη ώστε να αναπληρώσει τις θυρεοειδικές ορμόνες που δεν μπορεί πλέον να παράγει αυτόνομα. Επιπλέον, στην περίπτωση καρκίνου του θυρεοειδούς, έξι εβδομάδες μετά την εγχείρηση γίνεται χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου για να καταστραφούν τυχόν εναπομείναντα καρκινικά κύτταρα.

Επιπλοκές από την επέμβαση:

• Βράγχος φωνής

• Αναπνευστική δυσχέρεια και παράλυση των φωνητικών χορδών

• Αιμάτωμα

• Μετεγχειρητικός υποπαραθυρεοειδισμός

Σήμερα μπορούμε να εντοπίσουμε, να αναγνωρίσουμε και να διαφυλάξουμε τα λαρυγγικά νεύρα του ασθενούς κατά τη διάρκεια της επέμβασης με απόλυτη ακρίβεια και ασφάλεια.

Πρόκειται για την πλέον επαναστατική και πρωτοποριακή τεχνική, που βασίζεται στη χρήση ενός υπερσύγχρονου ηλεκτρονικού συστήματος, βιοτεχνολογίας αιχμής και ονομάζεται διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση (intraoperative neuromonitoring). Η χρήση νευροδιεγερτη βοηθά στον εντοπισμό, στην αναγνώριση, στην παρακολούθηση της πορείας του νεύρου, στην επιβεβαίωση της ακεραιότητας του πριν το τέλος της επέμβασης το οποίο δεν μπορεί να ελεγχθεί με κανένα άλλο μέσο.

Η χειρουργική μας ομάδα αποτελείται από έναν Γενικό Χειρουργό και έναν Χειρουργό Κεφαλής και Τραχήλου - Ωτορινολαρυγγολόγο, οι οποίοι διενεργούν μαζί κάθε επέμβαση ολικής θυρεοειδεκτομής. Πιστεύουμε ανεπιφύλακτα, ότι η αρμονική συνεργασία δύο ειδικών στην χειρουργική του θυρεοειδούς διασφαλίζει μέγιστη τεχνογνωσία αλλά και απόλυτη ασφάλεια για τον ασθενή.