Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος
Tι είναι οι εμβοές;
Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος

Εμβοές είναι ο ιατρικός όρος για το βουητό που ακούν πολλοί άνθρωποι στο ένα ή και τα δύο αυτιά ή μέσα στο κεφάλι. Είναι μια ψευδής αντίληψη ήχων, οι οποίοι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και δεν προέρχονται από το περιβάλλον. Πρόκειται για ποικιλόμορφους ήχους, τους οποίους οι πάσχοντες περιγράφουν σαν θρόισμα φύλλων, κουδούνισμα, βούισμα μέλισσας, φύσημα, σφύριγμα, παράσιτα ραδιοφώνου κ. α.

Διακρίνουμε:

α)τις υποκειμενικές εμβοές, είναι οι εμβοές που μόνο οι ασθενείς μπορούν να ακούσουν. Αυτός είναι ο πιο κοινός τύπος εμβοών. Μπορεί να προκληθεί από προβλήματα στο εξωτερικό, μέσο, ή εσωτερικό τμήμα του αυτιού σας. Μπορεί επίσης να προκληθεί από προβλήματα στο ακουστικό νεύρο, ή στο τμήμα του εγκεφάλου που ερμηνεύει τα νευρικά σήματα ως ήχο (ακουστικά μονοπάτια).

β) τις αντικειμενικές εμβοές, είναι αυτές που μπορεί να ακούσει ο γιατρός σας όταν σας εξετάσει. Αυτός ο σπάνιος τύπος εμβοών μπορεί να προκληθεί από προβλήματα των αιμοφόρων αγγείων, παθήσεις του μέσου ωτός, ή μυικές συσπάσεις.

Οι παράγοντες που σχετίζονται με εμβοές:

Ηλικία, φύλο, φυλή και βαρηκοΐα. Οι εμβοές είναι πιο συχνές σε ασθενείς ηλικίας από 50 έως και 71 ετών, αν και μπορεί να παρουσιαστούν και σε νεότερα άτομα. Οι άντρες ηλικίας άνω των 65 ετών προσβάλλονται πιο συχνά από τις γυναίκες της αντίστοιχης ηλικίας. Οι εμβοές απαντώνται πιο συχνά στους Καυκάσιους, και η συχνότητα των εμβοών αυξάνεται ανάλογα με την σοβαρότητα κάθε συνυπάρχουσας βαρηκοΐας.

Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος
Αίτια που προκαλούν εμβοές

Οι πιο κοινές αιτίες των εμβοών είναι:

Η έκθεση σε δυνατούς ήχους

Έντονο στρες ή τραύμα κεφαλής

Εκφύλιση των τριχωτών κυττάρων στον κοχλία

Παθήσεις αυτιών, όπως η ωτοσκλήρυνση, το βύσμα κυψελίδας και η ωτίτιδα

Νόσος του Meniere

Ορισμένα φάρμακα

Νευρολογικά προβλήματα, όπως σκλήρυνση κατά πλάκας.

Άλλα αίτια (λιγότερο συχνά)

• Διαταραχές TMJ.
Προβλήματα στην την κροταφογναθική άρθρωση μπορεί να προκαλέσουν εμβοές.

• Ακουστικό νευρίνωμα.
Αυτός ο μη καρκινικός (καλοήθης) όγκος αναπτύσσεται στο κρανιακό νεύρο που εκτείνεται από τον εγκέφαλό σας στο εσωτερικό αυτί σας και ελέγχει την ισορροπία και την ακοή. Η ύπαρξή του προκαλέι εμβοές μόνο σε ένα αυτί.

• Δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας.
Σε αυτήν την κατάσταση, ο σωλήνας στο αυτί που συνδέει το μεσαίο αυτί με τον άνω λαιμό σας παραμένει εκτεταμένος συνεχώς, γεγονός που μπορεί να κάνει το αυτί σας να αισθάνεται γεμάτο. Η απώλεια σημαντικού βάρους, η εγκυμοσύνη και η ακτινοθεραπεία μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν αυτόν τον τύπο δυσλειτουργίας.

• Μυϊκοί σπασμοί στο εσωτερικό αυτί.
Οι μύες στο εσωτερικό αυτί μπορούν να ενταθούν (σπασμός), κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε εμβοές, απώλεια ακοής και αίσθημα πληρότητας στο αυτί. Αυτό συμβαίνει μερικές φορές χωρίς εξήγηση, αλλά μπορεί επίσης να προκληθεί από νευρολογικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Διαταραχές των αιμοφόρων αγγείων που συνδέονται με εμβοές

Σε σπάνιες περιπτώσεις, η εμβοή προκαλείται από διαταραχή των αιμοφόρων αγγείων. Αυτός ο τύπος εμβοής ονομάζεται παλμική (σφύζουσα) εμβοή. Οι αιτίες περιλαμβάνουν:

• Αθηροσκλήρωση.
Με την ηλικία και τη συσσώρευση χοληστερόλης και άλλων αποθέσεων, τα κύρια αιμοφόρα αγγεία κοντά στο μεσαίο και το εσωτερικό αυτί χάνουν μέρος της ελαστικότητάς τους . Αυτό δημιουργεί μια πιο δυναμική ροή του αίματος, καθιστώντας ευκολότερο για το αυτί σας να ακούσει τους παλμούς της καρδιάς σας. Μπορείτε γενικά να ακούσετε αυτό το είδος των εμβοών και στα δύο αυτιά.

• Όγκοι κεφαλής και τραχήλου.
Ένας όγκος που πιέζει τα αιμοφόρα αγγεία στο κεφάλι ή τον τράχηλο, (αγγειακό νεόπλασμα) μπορεί να προκαλέσει εμβοές και άλλα συμπτώματα.

• Υψηλή αρτηριακή πίεση.
Η υπέρταση και οι παράγοντες που αυξάνουν την αρτηριακή πίεση, όπως το στρες, το αλκοόλ και η καφεΐνη, μπορούν να κάνουν τις εμβοές περισσότερο αισθητές.

• Η τυρβώδης ροή του αίματος.
Στένωση ή συστροφή σε μια αρτηρία του λαιμού (καρωτιδική αρτηρία) ή φλέβα στο λαιμό σας (σφαγίτιδα φλέβα) μπορεί να προκαλέσει τυρβώδη, ακανόνιστη ροή του αίματος, που οδηγεί σε εμβοές.

• Δυσλειτουργία των τριχοειδών αγγείων.
Μια κατάσταση που ονομάζεται αρτηριοφλεβική δυσπλασία (AVM), (ανώμαλες συνδέσεις μεταξύ αρτηριών και φλεβών), μπορεί να οδηγήσει σε εμβοές. Αυτός ο τύπος εμβοών γενικά εμφανίζεται μόνο σε ένα αυτί.

Φάρμακα που μπορούν να προκαλέσουν εμβοές

Ορισμένα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τις εμβοές. Γενικά, όσο υψηλότερη είναι η δόση αυτών των φαρμάκων, τόσο χειρότερες γίνονται αυτές. Τα φάρμακα που είναι γνωστό ότι προκαλούν ή επιδεινώνουν τις εμβοές περιλαμβάνουν:

• Αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένων της πολυμυξίνης Β, της ερυθρομυκίνης, της βανκομυκίνης (Vancocin HCL, Firvanq) και της νεομυκίνης

• Φάρμακα για τον καρκίνο, συμπεριλαμβανομένης της μεθοτρεξάτης (Trexall) και της σισπλατίνης

• Διουρητικά, όπως βουμετανίδη (Bumex), αιθακρυνικό οξύ (Edecrin) ή φουροσεμίδη (Lasix)

• Φάρμακα κινίνης που χρησιμοποιούνται για την ελονοσία ή άλλες καταστάσεις υγείας

• Ορισμένα αντικαταθλιπτικά, τα οποία μπορεί να επιδεινώσουν τις εμβοές

• Η ασπιρίνη όταν λαμβάνεται σε ασυνήθιστα υψηλές δόσεις.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμβοών

• Έκθεση σε θόρυβο.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σε θορυβώδες περιβάλλον – όπως στα εργοστάσια , οι μουσικοί, και οι στρατιώτες – είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι.

• Ηλικία.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο αριθμός των λειτουργούντων νευρικών ινών στα αυτιά σας μειώνεται, προκαλώντας προβλήματα ακοής.

• Φύλο.
Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν εμβοές.

• Το κάπνισμα.
Καρδιαγγειακά προβλήματα. Συνθήκες που επηρεάζουν τη ροή του αίματος σας, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση ή στένωση αρτηριών (αρτηριοσκλήρωση).

Επισκεφτείτε το γιατρό σας εάν:

Εμφανίζετε εμβοές μετά από λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, όπως κρυολόγημα, και η εμβοή σας δεν βελτιώνεται μέσα σε μια εβδομάδα

Έχετε εμβοές που εμφανίζονται ξαφνικά ή χωρίς προφανή αιτία

Έχετε απώλεια ακοής ή ζάλη με την εμβοή.

Πώς γίνεται η διάγνωση των εμβοών;

• Ακοολογικος έλεγχος.
Ένα ακοόγραμμα πρέπει να γίνεται σε όλους τους ασθενείς που πάσχουν από εμβοές.

• Ακτινολογικός έλεγχος.
Γίνεται μαγνητική τομογραφία λιθοειδών, επιλεκτικά, κυρίως σε ασθενείς με μονόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοία για τον αποκλεισμό ενός ακουστικού νευρινώματος.

Οδηγίες για ασθενείς με Εμβοές

Αποφύγετε τους δυνατούς ήχους-ταξιδέψτε π.χ. με αεροπλάνο με χρήση ωτασπίδων

Αν συνυπάρχει βαρηκοία χρήσιμη είναι η χρήση ακουστικών βαρηκοίας

Απασχοληθείτε με πράγματα που σας ευχαριστούν και παραμείνετε ενεργητκοί

Kαταπολεμήστε το άγχος με οποιονδήποτε τρόπο

Μάθετε τεχνικές χαλάρωσης και εντάξετέ τις στον καθημερινό τρόπο ζωής σας

Έχετε σε λειτουργία στον χώρο που βρίσκεστε ραδιόφωνο ή τηλεόραση ακόμη και αν δεν το ακούτε.

Επιδιώξτε την παρουσία θορύβου χαμηλής έντασης (ψυγείο, κλιματιστικό, θόρυβος αυτοκινήτου)

Διατηρείστε την φυσική σας κατάσταση σε καλό επίπεδο

Αν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε τοποθετείστε ένα ακουστικό κάτω από το μαξιλάρι σας με την αγαπημένη σας μουσική.

Διορθώστε όλα τα οδοντιατρικά σας προβλήματα και βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την κροταφογναθική άρθρωση. Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες θα πρέπει να εφαρμόζουν τέλεια.

Μασήστε τσίχλα

Υιοθετείστε διατροφή χαμηλή σε αλάτι και απομακρύνετε όλους τους πιθανούς επιβαρυντικούς παράγοντες σταδιακά παρατηρώντας αν η λήψη κάποιου από αυτούς σας επηρεάζει αρνητικά.

Συζητείστε με το θεράποντα ιατρό σας το πρόβλημα των εμβοών. Πιθανόν κάποια από τα φαρμακευτικά σκευάσματα που λαμβάνετε να χρειάζονται αντικατάσταση.

Διαθέσιμες θεραπείες

• Η αντιμετώπιση των αιτιολογικών παραγόντων.
Eκτός από τις καταστάσεις που σχετίζονται με παθήσεις ώτων (π.χ. οξεία μέση ωτίτιδα, δυσλειτουργία ευσταχιανής σάλπιγγας, ωτοσκλήρυνση, νόσος Meniere) που αντιμετωπίζονται φαρμακευτικά ή χειρουργικά, θα πρέπει να αναζητώνται και να αντιμετωπίζονται συστηματικοί αιτιολογικοί παράγοντες (αναιμία, υπέρταση, υπογλυκαιμία, νοσήματα θυρεοειδούς, ανοσολογικά νοσήματα, σαξχαρώδης διαβήτης κα.)

• Ποικίλες κατηγορίες φαρμακευτικών σκευασμάτων έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία των εμβοών (σπασμολυιτκά, αγγειοδιασταλτικά, ηρεμιστικά, αγχολυτικά και αντιισταμινικά, αντικαταθλητπικά) που βοηθούν ορισμένους ασθενείς, χωρίς να έχει αποδειχθεί επαρκώς επιστημονικά η αποτελεσματικότητά τους.

• Aκουστικός εθισμός με συσκευές ηχοκάλυψης:
τεχνική για την επανεκπαίδευση του ακουστικού συστήματος ώστε να αγνοεί τον ήχο των εμβοών, με τη χρήση συσκευών θεραπευτικού θορύβου που εκπέμπουν σε μια σταθερή ζώνη θορύβου για την ηχοκάλυψη των εμβοών.

• Ακουστική ενίσχυση.
Η χρήση ακουστικών βοηθημάτων μπορεί να ελαττώσει ή να εξαφανίσει μερικούς τύπους εμβοών , ειδικά αν ο ασθενής εμφανίζει βαρηκοία με εμβοές μεσαίου ή χαμηλού ύψους.

• Θεραπεία προσαρμογής (tinnitus retraining therapy):
Δια μέσου χορήγησης χαμηλής έντασης ήχου που δεν προκαλεί ηχοκάλυψη και ευρέως φάσματος θόρυβο, μπορεί να βελτιώσει τις εμβοές.

• Άλλες θεραπείες:
όπως βελονισμός, ομοιοπαθητική, έχουν αποδειχθεί βοηθητικές για κάποιους ασθενείς.

Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος
Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος

Ο ίλιγγος δεν είναι νόσος αλλά σύμπτωμα, αποτέλεσμα κάποιας διαταραχής των συστημάτων που συμμετέχουν στη διατήρηση της ισορροπίας και του προσανατολισμού στο χώρο, η οποία μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες.

Ο ίλιγγος μπορεί να είναι περιστροφικός ή να γίνεται αισθητός σαν ελαφρύ αίσθημα περιστροφής.

Περιστροφικός ίλιγγος:
Χαρακτηρίζεται από βίαιο αίσθημα περιστροφής ή πτώσεως από ύψος και οφείλεται σε διαταραχές συνήθως του περιφερικού αιθουσαίου συστήματος. Το ελαφρό αίσθημα περιστροφής μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες και αποτελεί ένδειξη δυσλειτουργίας του περιφερικού αιθουσαίου συστήματος. Μπορεί όμως να οφείλεται σε παροδικά ισχαιμικά επεισόδια ή σε διαταραχές της αιμάτωσης του εγκεφάλου, όπως σε σπονδυλοβασική δυσπραγία, σε τραυματισμούς της κεφαλής ή πολλαπλή σκλήρυνση.

Μη περιστροφικός ίλιγγος:
Αποτελεί διαφορετική κατηγορία, η οποία περιλαμβάνει τους ασθενείς που παραπονούνται για αίσθημα ζάλης – θολώματος – αστάθειας καθώς και αυτούς με αίσθηση λιποθυμίας.

Αιτίες ιλίγγου

Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης (BPPV)
Ο BPPV προκαλεί έντονα, σύντομα επεισόδια ιλίγγου αμέσως μετά την αλλαγή στη θέση του κεφαλιού σας, συχνά όταν γυρίζετε πάνω στο κρεβάτι ή όταν σηκωνόμαστε το πρωί. Ο BPPV είναι η πιο κοινή αιτία του ιλίγγου.

Φλεγμονή στο εσωτερικό αυτί
Τα σημεία και συμπτώματα φλεγμονής του εσωτερικού αυτιού σας (οξεία αιθουσαία νευρίτιδα) περιλαμβάνουν ξαφνική εμφάνιση έντονου, σταθερού Ιλίγγου που μπορεί να διαρκέσει για αρκετές ημέρες, μαζί με ναυτία, έμετο και προβλήματα με την ισορροπία. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι τόσο σοβαρά που θα πρέπει να μείνετε στο κρεβάτι. Όταν συνδυάζεται με την ξαφνική απώλεια ακοής, αυτή η κατάσταση ονομάζεται λαβυρινθίτιδα.

Νόσος του Meniere
Αυτή η ασθένεια περιλαμβάνει την υπερβολική συσσώρευση υγρού στο εσωτερικό αυτί σας. Χαρακτηρίζεται από αιφνίδια επεισόδια ιλίγγου που διαρκούν αρκετές ώρες, συνοδεύεται από απώλεια ακοής με διακυμάνσεις, εμβοές στα αυτιά και ένα αίσθημα πληρότητας στο αυτί.

Η αιθουσαία ημικρανία
Ημικρανία είναι περισσότερο από μια διαταραχή κεφαλαλγίας. Ακριβώς όπως μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια οπτική «αύρα» με τις ημικρανίες τους, άλλοι μπορεί να έχουν επεισόδια ιλίγγου και άλλα είδη ζάλης λόγω ημικρανίας, ακόμη και όταν δεν έχουν μια σοβαρή κεφαλαλγία. Τέτοια επεισόδια ιλίγγου μπορεί να διαρκέσουν ώρες ή ημέρες και μπορεί να σχετίζονται με πονοκέφαλο, καθώς και ευαισθησία στο φως και το θόρυβο.

Ακουστικό νευρίνωμα
Ένα ακουστικό νευρίνωμα είναι ένα καλοήθης όγκος του αιθουσαίου νεύρου, το οποίο συνδέει το εσωτερικό αυτί με τον εγκέφαλό σας. Τα συμπτώματα ενός ακουστικού νευρώματος περιλαμβάνουν γενικά προοδευτική απώλεια της ακοής και εμβοές στη μία πλευρά συνοδεύεται από ζάλη ή ανισορροπία.

Άλλες αιτίες
Σπάνια, ίλιγγος μπορεί να είναι σύμπτωμα ενός πιο σοβαρού νευρολογικού προβλήματος, όπως ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, εγκεφαλική αιμορραγία ή σκλήρυνση κατά πλάκας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, άλλα νευρολογικά συμπτώματα είναι συνήθως παρόντα, όπως διπλωπία, διαταραχές ομιλίας, αδυναμία ή μούδιασμα του προσώπου, του συντονισμού των άκρων, ή σοβαρά προβλήματα ισορροπίας.

Πως γίνεται η διάγνωση του ιλίγγου;

Λαμβάνουμε πολύ προσεκτικά το ιστορικό του ασθενή

Πλήρης ακοολογικός έλεγχος και έλεγχος λαβυρίνθου: ωτοσκόπηση, ακοόγραμμα, τυμπανόγραμμα, ακουστικό αντανακλαστικόΜε τα γυαλιά Frenzel μπορούμε να εξετάσουμε με ακρίβεια κάποιες κινήσεις των ματιών που λέγονται νυσταγμός που μας δείχνει αν πάσχει ο λαβύρινθος και ποιος.

Εκτελούνται οι δοκιμασίες για τη στάση σώματος (Romberg), εξετάζεται η βάδιση Underberger, κ.ά.

Ανάλογα με τα ευρήματα, οδηγούμαστε σε διάγνωση αν είναι ίλιγγος περιφερικής αιτιολογίας ή όχι. Συχνά χρειάζεται να διενεργηθεί απεικονιστικός (Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και λιθοειδών με σκιαγραφικό – triplex καρωτίδων, σπονδυλοβασικών) και βιοχημικός έλεγχος.

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι ανάλογη της διαγνώσεως μας.
Αν για παράδειγμα είναι ίλιγγος θέσεως (BPPV), διενεργούνται «χειρισμοί» που ονομάζονται Epley, Semont κ.ά. που πραγματοποιούνται στο ιατρείο μας επί τόπου. Αν είναι άλλης αιτιολογίας περιφερικός ίλιγγος δίνουμε και φαρμακευτική αγωγή (βελτιωτικά της κυκλοφορίας, κορτικοστεροειδή) και κάποιες ασκήσεις αποκατάστασης.
Συνήθως, επανεκτιμούμε τον ασθενή μετά από λίγες ημέρες.

Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος

Η πρεσβυακουσία (βαρηκοΐα λόγω ηλικίας) είναι η φυσιολογική μείωση του ουδού της ακοής με την πάροδο των ετών. Είναι το συχνότερο αίτιο νευροαισθητήριας βαρηκοΐας και αποτελεί περισσότερο φυσική πορεία της ακοής παρά νόσο.

Είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη και συνήθως αφορά και τα δύο αυτιά. Παρουσιάζεται όταν υπάρχει βλάβη στο ακουστικό νεύρο, δηλαδή όταν τα τριχοειδή κύτταρα του κοχλία καταστρέφονται και κατ’ επέκταση μειώνεται η ακοή και η διακριτική ικανότητα. Η μείωση των ακουστικών ουδών αρχίζει στην ηλικία των 50 ετών και στην πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά αρχικά στις υψηλές συχνότητες, ενώ αργότερα επεκτείνεται και στις χαμηλότερες συχνότητες . Στην πρώτη φάση που ο ασθενής χάνει την ικανότητα να ακούει διάφορους ήχους υψηλών συχνότητων (όπως π.χ το «Σ, Φ, Δ, Θ, Β, Ζ, Π, Τ») αυτό που ταλαιπωρεί περισσότερο τους ηλικιωμένους είναι ότι χάνουν την διακριτική ικανότητα των λέξεων. Με άλλα λόγια, ακούν αυτόν που μιλά, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τι λέει, τους ικανοποιεί ο ήχος από την άποψη της έντασης, αλλά δεν διακρίνουν σωστά τις λέξεις.

Παράγοντες που επιδεινώνουν την πρεσβυακουσία είναι η χρόνια έκθεση σε ισχυρό θόρυβο (στο χώρο εργασίας), ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η λήψη ωτοτοξικών φαρμάκων, το κάπνισμα, το αλκοόλ, η υπέρταση και οι αγγειακές παθήσεις.

Ο ρυθμός επιδείνωσης της ακοής είναι διαφορετικός στο κάθε άτομο και δεν μπορεί να προβλεφθεί κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Με επιφύλαξη μόνο, μετά από τακτική παρακολούθηση, μπορεί να προβλεφθεί το κατά πόσον θα δημιουργήσει ιδιαίτερα λειτουργικά προβλήματα στο μέλλον.

Η διάγνωση βασίζεται στην ηλικία του ασθενούς, στην απουσία άλλων αιτίων βαρηκοΐας και στη συμμετρική πτώση των ουδών και στα δύο αυτιά.

Η πρεσβυακουσία συμβαίνει σταδιακά και έτσι τα άτομα τρίτης ηλικίας πολύ εύκολα αγνοούν την απώλεια ακοής η οποία επηρεάζει δυσμενώς την καθημερινότητα τους. Ωστόσο μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την χρήση ακουστικών βαρηκοΐας και άλλων συσκευών επικοινωνίας.

Τα ακουστικά βαρηκοΐας μπορούν να βελτιώσουν τη λειτουργία της ακοής στις περισσότερες περιπτώσεις πρεσβυακουσίας. Η πρόοδος της απώλειας ακοής σπάνια γίνεται τόσο σοβαρή που τα ακουστικά βαρηκοΐας δεν είναι αποτελεσματικά στην αποκατάσταση της ικανότητας επικοινωνίας.

Η χρήση κατάλληλων ακουστικών βαρηκοΐας μπορεί να βελτιώσει, την κατάθλιψη και τον συναισθηματικό αντίκτυπο που σχετίζονται συνήθως με την πρεσβυακουσία και μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος

Αιφνίδια βαρηκοία είναι η απότομη πτώση της ακοής, μεγαλύτερη από 30dB, σε τρεις διαδοχικές συχνότητες, που συμβαίνει μέσα σε 36 ώρες από άγνωστη αιτία.

Η νευροαισθητήριος αιφνίδια βαρηκοΐα (SSNHL) απαιτεί άμεση έναρξη θεραπείας. Παρότι η ακριβής αιτιολογία της SSNHL δεν είναι γνωστή, υπάρχουν διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της, με πιο δημοφιλείς αυτές:

1. της ιογενούς, (ερπητοϊός, κυτταρομεγαλοϊός,, ο ιός της ανεμοβλογιάς, της ινφλουένζας, της ερυθράς, της ιλαράς, της παρωτίτιδος, του HIV, του μυκοπλάσματος, της Κρυπτοκοκκικής μηνιγγίτιδος, της σύφιλής και ιλαράς),

2. της αγγειακής,

3. της αυτοάνοσης,

4. της τραυματικής ρήξης.

Κλινική εικόνα:

Η αιφνίδια εγκατάστασή της βαρηκοΐας συνήθως συνοδεύεται από εμβοές (οι οποίες μπορεί να περιγραφτούν σαν μία αίσθηση συνεχούς ή διακοπτόμενου ήχου), και ίλιγγο. Συχνά υπάρχει αίσθημα πληρότητας στο αυτί.

Αικατερίνη Κυπρούλη M.D. - Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος
Διάγνωση:

Κλινική εξέταση

Ακοολογικός έλεγχος (ακοόγραμμα, τυμπανομετρία)

Απεικονιστικός έλεγχος : Η αξονική τομογραφία, μπορεί να αποκαλύψει ανατομικές ανωμαλίες, όπως κοχλιακή δυσπλασία,κλπ.
Η μαγνητική τομογραφία με χορήγηση σκιαγραφικού μπορεί να αποκαλύψει όγκους στη γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία ή αγγειακές ανωμαλίες.

Εργαστηριακές εξετάσεις που αφορούν ηλεκτρολύτες, αυτοαντισώματα, ρευματοειδή παράγοντα, αντισώματα έναντι ιών, έλεγχος σακχαρώδη διαβήτη, έλεγχος λειτουργίας θυρεοειδούς.

Θεραπεία:

Γενικά μέτρα: ανάπαυση, ανάλατη διατροφή, αποφυγή σωματικής και ψυχικής κόπωσης, αποφυγή καπνού, αλκοόλ, αποφυγή έκθεσης σε θόρυβο.

Φαρμακευτική θεραπεία: Εκτός από την κορτιζόνη, και τις ενδοτυμπανικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών, έχουν προταθεί και άλλες θεραπείες για την αιφνίδια βαρηκοία. Αυτές περιλαμβάνουν αντιικά και αγγειοδιασταλτικά σκευάσματα ή χρήση υπερβαρικού οξυγόνου.

Οσο πιο μεγάλη είναι η πτώση της ακοής τόσο δυσκολότερη είναι η πλήρης αποκατάστασή της. Επίσης, εάν η έναρξη της θεραπείας καθυστερήσει για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 4 εβδομάδων, τότε οι πιθανότητες βελτίωσης είναι ελάχιστες. Αντίθετα, εάν ξεκινήσει έγκαιρα μπορεί να επιτευχθεί βελτίωση σε ποσοστό έως και 80% των ασθενών, ενώ σε αρκετούς η αποκατάσταση της ακοής μπορεί να είναι πλήρης.

Συνήθως η ανταπόκριση στη θεραπεία φαίνεται αρκετά σύντομα, αλλά δεν αποκλείεται να επέλθει και αργότερα, μετά από την παρέλευση 2 ή 3 εβδομάδων.

Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, οι ασθενείς πρέπει να συνεχίσουν να υποβάλλονται σε ακοολογικό έλεγχο για 1 έτος. Η παρακολούθηση βοηθά στην καταγραφή της εξέλιξης της βαρηκοΐας αλλά και στην διαπίστωση τυχόν επανεμφάνισής της ή την εμφάνιση βαρηκοΐας στο υγιές αυτί.